این نوشتار با نگاهی انتقادی، سیاستهای موسوم به «گفتاردرمانی» دولت در زمینه حذف یارانهها و گرانسازی حاملهای انرژی را به چالش میکشد. نویسنده معتقد است ادعای اختصاص درآمدهای حاصله به دهکهای ضعیف، بدون رعایت قواعد دقیق بودجهریزی و فراتر رفتن از روند متعارف تخصیص، فاقد وجاهت کارشناسی است و در عمل، ماهیت «مشاع» صندوق دولت این تفکیکها را بیاثر میکند. وی با اشاره به وضعیت نامطلوب مناطق نفتی علیرغم مصوبات قانونی، بر شکاف میان «شعار» و «عملکرد» تأکید میورزد.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل